หนึ่งในสถานที่อันเป็นแหล่งบ่มเพาะ หล่อหลอมนักเรียนฟาร์ม .. เกษตรกร ผู้เลี้ยงโคนมต้นแบบ และเรื่องราวของคาวบอยไทยยุคแรก
ในอดีตฟาร์มโคนมไทย – เดนมาร์คมีพื้นที่กว้างใหญ่สมฐานะ ทั้งทุ่งหญ้า ป่าเขา และแหล่งน้ำ ที่ราบลุ่ม ที่ดอน และ ที่ราบเชิงเขา หากจะท่องเดินด้วยฝีเท้าให้ทั่วถึงคงต้อง ใช้เวลาเป็นวันๆ จากผืนดิน ผืนป่า กว่าสามพันไร่ จากป่าโปร่ง ดงหิน และ พงไม้หนามเปลี่ยนเป็นท้องทุ่งกว้าง และ แปลงหญ้า มากกว่า 1,400 ไร่ ใช้เลี้ยงดูโคนมน้อยใหญ่มานับพันนับหมื่นตัว พื้นที่ราบชายเขาและริมคลองปลูกสร้างอาคารบ้านพัก สำนักงาน โรงงาน โรงซ่อมบำรุง โรงเก็บวัสดุ โรงอาหาร และอื่นๆ แต่ที่ขาดไม่ได้และมีความสำคัญสำหรับการเป็นฟาร์มโคนม คือ คอกปศุสัตว์โค หรือ คอกโค บางคนเรียกว่า “คอกวัว” บางคนเรียก “โรงวัว” และยังมีบางคนถึงกับเรียกว่า “คอกงัว” หรือ “โรงงัว” ก็มี ประวัติศาสตร์เกี่ยวกับคอกโคบางคอกกระจายอยู่ตามเรื่องต่างๆ ใน “ย้อนอดีตแดนโคนม” บ้างแล้ว ในที่นี้คือรายละเอียดเบื้องต้นของคอกโคแต่ละคอกที่สมควรบันทึกไว้ เพราะเชื่อว่าปัจจุบันข้อมูลต่างๆ ของคอกโคคงไม่มีหลักฐานให้เห็นแล้ว เนื่องจากว่าข้อมูลดั้งเดิมของแท้ตัวจริงเป็นเพียงสมุดปกแข็งสีน้ำเงิน ขนาด 100 แผ่น เก่าๆ เล่มหนึ่ง เขียนบันทึกด้วยลายมือจากปากกาลูกลื่น “BIG” สมุดเล่มนี้เคยเก็บอยู่ที่แผนกควบคุมพัสดุ ฝ่ายพัสดุและบริการ แต่นานมากแล้ว บทความเรื่องนี้เป็นเพียงสาระความรู้เล็กๆ ประเภท “รู้ไว้ใช่ว่า ใส่บ่าแบกหาม” คือ รู้ไว้บ้างก็ดีไม่รู้ก็ไม่เป็นไร ! เป็นการบันทึกไว้เพื่อให้ “ย้อนอดีตแดนโคนม” (ฉบับสมบูรณ์) มีความสมบูรณ์มากที่สุดเท่าที่จะทำได้เท่านั้น เริ่มต้นกันที่คอกโคประวัติศาสตร์ คอกแรก
