ดาราหน้าขน

วัวในฟาร์มทุกตัวต่างมีบทบาทหน้าที่  บางตัวโชคดี บางตัวโชคร้าย บ้างกลายเป็นตำนานที่น่าจดจำ บ้างถูกขนานนามว่า .. อาจารย์ ก็มี !!

ฤดูหนาวเข้ามาเยือน  ความหนาวเย็นแผ่ปกคลุมไปทั่วแดนโคนม  ทั้งขุนเขา ผืนป่าและทุ่งหญ้า  ธรรมชาติมีฤดูร้อนอันแห้งแล้ง ฤดูฝนอันชุ่มฉ่ำสดชื่น และฤดูหนาวที่แจ่มใสเยือกเย็น ฟาร์มโคนมไทย – เดนมาร์คขณะนี้ตกอยู่ในสภาพนั้น  ท่ามกลางความหนาวเย็น  ยังไม่ทันจะรุ่งอรุณเสียงระฆังดังกังวาน  เร่งระรัว  ได้ยินไปทั่วทั้งหอแดง  เมื่อเวลาสี่นาฬิกา เป็นสัญญาณเร่งรัดปลุกให้ตื่นลืมตา นักเรียนฟาร์มกลุ่มที่จะต้องไปปฏิบัติงานที่แผนกโรงวัวต่างตะลีตะลานลุกขึ้นทำธุระส่วนตัวอย่างรีบเร่งแข่งกับเวลา  เพราะระยะทางจากหอแดง ถึงคอกโคไกลกันพอสมควร

                   ตามปกติคอกโคหรือโรงวัวนั้นจะมีพนักงานเจ้าหน้าที่และคนงานของฟาร์มโคนมขึ้นไปปฏิบัติงานประจำอยู่แล้ว  ดังนั้นทุกเช้ามืดฟาร์มโคนมจะจัดรถบรรทุกขึ้นไปส่งที่คอกวัวทุกวัน  ผู้ปฏิบัติงานส่วนใหญ่ใช้บริการนี้นักเรียนฟาร์มก็เช่นเดียวกัน  นอกจากคนที่ชอบเดิน ชอบวิ่งก็จะพาตัวเองฝ่าลมหนาวไปตามถนนที่ทอดยาวจากหอพักไปยังคอกโคเนินเขา  ระยะทางราวๆ เจ็ดร้อยเมตร  ที่สำคัญ .. คือ ต้องไปให้ทันหรือก่อนเวลาปฏิบัติงานเล็กน้อย เพราะต้องลงเวลาทำงานก่อนทุกวัน ..

มันเป็นกฎ ! ! พอเวลา  5.00 น.  หัวหน้าแผนกโรงวัวหรือเจ้าหน้าที่ผู้ควบคุมงานจะมาจ่ายงานให้ทุกคน หลังจากนั้น .. หน้าที่ใครหน้าที่มัน .. สำหรับนักเรียนฟาร์มในวันแรก  มีเจ้าหน้าที่มาแนะนำงานให้แล้วปล่อยไปดูงานก่อน  จากนั้นต้องเป็นลูกมือช่วยงานเจ้าหน้าที่หรือคนงานที่ทำอยู่เพื่อศึกษางานไปในตัว  โดยแบ่งกลุ่มแยกกันออกไป  บนคอกโคหรือโรงวัวนั้นนักเรียนฟาร์มต้องเรียนรู้งานให้ครบ ทุกด้าน  มีงานรีดนม  งานผลิตอาหารและแร่ธาตุ  การเลี้ยงโคนม  โคพ่อพันธุ์  การเลี้ยงลูกวัว  งานสัตวแพทย์  เป็นต้น  แต่ละงานมีรายละเอียดวิธีการขั้นตอนปลีกย่อยมากมายที่จะต้อง ฝึกปฏิบัติ  ซึ่งล้วนแล้วแต่มีความสำคัญจำเป็นทั้งสิ้น